Rezerwaty archeologiczne w Polsce

Zabytki archeologiczne obejmują okres od najstarszych śladów działalności człowieka w epoce kamienia aż do połowy XIII w. Są one udostępnione do zwiedzania w dwóch podstawowych rodzajach obiektów muzeach archeologicznych, w których zgrupowano przedmioty znalezione w wykopaliskach, bądź też w rezerwatach archeologicznych, tj. w miejscach odnalezienia, gdzie zostały odsłonięte spod warstwy ziemi I odpowiednio wyeksponowane.

Dużym zainteresowaniem cieszą się miejsca dawnych ośrodków produkcyjnych lub wydobywczych, jak rezerwat pieców garncarskich z okresu wpływów rzymskich w Igołomii oraz kopalnia krzemienia pasiastego w Krzemionkach. Pradziejowe miejsca kultury związane z różnymi systemami wierzeniowymi zachowały oryginalne elementy kompozycyjne, jak np. góra Ślęża , wałami kamiennymi i rzeźbami kultowymi. Kolejnym rodzajem obiektów archeologicznych są cmentarzyska z grobami oznaczonymi kamieniami. Największe jest cmentarzysko w Odrach. Przykładem bardzo dobrze zagospodarowanego i przystosowanego do ruchu turystycznego miejsca jest cmentarzysko kultury łużyckiej w Częstochowie.

Mniej interesujące w aspekcie turystycznym są kurhany, ślady zamiesz­kiwania w jaskiniach oraz nieobronne osady otwarte jako najsłabiej czytelne w terenie. W przypadku walorów archeologicznych szczególnie istotny dla ich atrakcyjności turystycznej jest element zagospodarowania turystycznego, właś­ciwego przystosowania do zwiedzania przez odpowiednie przygotowanie ekspozycji, łącznie z niezbędną informacją fachową.

Rezerwaty archeologiczne w Polsce