Lodowce górskie występują we wszystkich strefach klimatycznych. W ich budowie wyróżnia się: pole firnowe, które położone jest zawsze powyżej granicy wiecznego śniegu, a więc w strefie zasilania, oraz jęzor lodowcowy. Z pola firnowego może wysuwać się jeden, lub więcej jęzorów lodowcowych. W zależności od rzeźby terenu lodowce mają różną formę, kształt, rozmiary, miąższość, charakter powierzchni. Mogą m.in. być dolinne, niszowe, karowe, tworzyć rozległe tarcze i kopuły, pokrywać górskie zbocza, szczyty gór, kratery wulkanów.
Lodowiec górski, który posiada tylko jeden jęzor lodowcowy nosi nazwę lodowca alpejskiego. Lodowce alpejskie najczęściej mają rozłożyste, wklęsłe pole firnowe. Lodowce alpejskie zwane są też dolinnymi. Lodowce tego typu występują w Alpach, w Himalajach, Andach, czy na Kaukazie. Lodowce himalajskie mają liczne długie jęzory, które łączą się ze sobą jak dopływy z rzeką główną. Kiedy kilka jęzorów lodowcowych zejdzie dolinami górskimi na przedpole lodowca, wtedy mogą one połączyć się między sobą i utworzyć lodowiec piedmontowy, który stanowi typ pośredni między lodowcem górskim a lądolodem. Lodowce tego typu występują np. na Alasce.
Powstają one przez połączenie się lodowców spływających z gór w jedno pole lodowcowe u podnóża gór. W Skandynawii na płaskich grzbietach górskich powstały lodowce przybierające postać czapy z krótkimi jęzorami. Lodowce te pokrywają szczytowe partie gór, z których schodzą jęzory lodowcowe schodzą w kierunku dolin. Ten typ lodowca nosi nazwę lodowca norweskiego (fieldowego). Fieldy są to płaszczyzny zajmujące duże powierzchnie w górach słabo rozczłonkowanych, charakterystyczne dla gór Norwegii.
Lodowce górskie
Lodowce typu norweskiego występują także w Górach Skalistych, czy na Nowej Ziemi. Pośród lodowców górskich najmniejsze są lodowce cyrkowe, które występują na zboczach wysoko położonych dolin górskich. Lodowce te nie mogą wypłynąć z obszarów swoich pól firnowych. Tego typu lodowce można spotkać w Pirenejach, czy na Spitsbergenie. Najdłuższy lodowiec w Alpach to lodowiec Aletsch, który ma 26 km długości i osiąga 800 m grubości. Lodowce Himalajów osiągają 20-30 km długości, natomiast w Pamirze Lodowiec Fedczenki ma 71 km i 1000 m miąższości. Najdłuższe lodowce występują na Alasce. Niektóre z nich mają nawet 180 km długości (Lodowiec Beringa).
Lodowce górskie ze względu na kształt, wielkość i kierunek przemieszczania dzielimy na:
- Lodowce cyrkowe (karowe)- brak jest jęzora lodowca, wykształcone jest tylko pole firnowe
- Lodowce alpejskie- posiadają jedno pole firnowe i jeden jęzor lodowca
- Lodowce norweskie (fieldowe)- pokrywy lodowe spływają niewielkimi jęzorami w różnych kierunkach
- Lodowce piedmontowe (podgórskie)- kilka jęzorów lodowcowych wypływających z różnych pól firnowych łączy się w jedną czaszę lodu
- Lodowce himalajskie (rozgałęzione)- silnie rozbudowane, wypełniają sieć sąsiadujących ze sobą dolin
Całkowita masa lodu zawarta w lądolodach i lodowcach jest 32 razy większa niż objętość wszystkich słodkich wód, zawartych w zbiornikach śródlądowych na Ziemi, tj. w jeziorach, rzekach i kanałach. Gdyby tą całą masę lodu rozmieścić na powierzchni całej Ziemi warstwą o jednakowej grubości, to miałaby ona 50 m, czyli tyle, ile wynosi wysokość 18-piętrowego wieżowca.
